Ο Φώτης Δήμας ήταν ξεχωριστός και ως τραγουδιστής και ως άνθρωπος.
Ξεχωριστός και σπουδαίος.
Το 1966 έγραφα στο περιοδικό "ΕΛΛΗΝΙΔΑ" του Ηλία
Μπακόπουλου.
Συναντηθήκαμε, ένα απόγευμα, στα γραφεία του περιοδικού, στην οδό
Σταδίου.
Ήρθε. Ευγενής. Πολιτισμένος. Αξιοπρεπής.
Δεν θα ξεχάσω την εικόνα του. Ούτε την συμπεριφορά του.
Μιλήσαμε για την καριέρα του. Μιλήσαμε για το ελληνικό τραγούδι.
Σαφής. Κατασταλαγμένος. Χωρίς έπαρση.
Καταλάβαινες πως αυτός ο συνομιλητής σου, είχε ένα ειδικό
βάρος.
Και ως καλλιτέχνης. Και ως άνθρωπος.
Από τότε δεν ξανασυναντηθήκαμε. Δεν έτυχε. Ούτε και την περίοδο
που δισκογραφούσε σε εταιρία της οποίας είχα τις δημόσιες σχέσεις και την
διαφήμιση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν του έκανα αρκετά ραδιοφωνικά
αφιερώματα.
Μα δεν μιλήσαμε ποτέ.
Ο Φώτης Δήμας αποσύρθηκε πάνω στην καλύτερη περίοδο της
καλλιτεχνικής του ζωής.
Κρίμα.
Το ελληνικό τραγούδι έχασε πολλές εξαιρετικές ερμηνείες.
Αν θέλετε ακούστε από το youtube τραγούδια του.
Θα αντιληφθείτε γιατί είναι ξεχωριστός.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
